Het is stil op dit blog. Als vaste lezer zou je daaruit kunnen concluderen dat ik in stilteretraite ben. Niets van dat alles. Ik heb veel te doen en ben of zit weinig stil. Te weinig eigenlijk. Want hoe leuk drukte, werk en bezigheden ook zijn, pas als het stil is zie ik de schoonheid van wat er is.

Dat is thuis voor mij net zo. Pas als het huis opgeruimd is, of de tuin ‘aangeharkt’, waardeer ik de plek waar ik woon. En toch krijg ik dat, als professional organizer, ook niet altijd voor elkaar. Dus lukt het me niet goed om stil te worden en stil te staan. Het enige voordeel dat ik hierin zie, dat ik heel goed begrijp waar mensen die mijn hulp inroepen mee worstelen. Fijn, toch een positief punt gevonden als ik rondkijk in mijn rommelige werkkamer.