Aan het werk bij een vrouw met een sfeervol oud huis. De woonkamer met open keuken en de slaapkamer heeft ze naar eigen zeggen prima op orde en dat vind ik ook (al is zij de enige die er echt over kan oordelen). Haar werkkamer is al jaren een no-go area voor haar en staat vol met van alles. Héél vol, is haar overtuiging, geen beginnen aan eigenlijk. Vandaar dat ze professionele hulp heeft ingeroepen om dit varkentje te wassen. Want ze wil de kamer gebruiken voor iets anders dan opslagplaats van alles waar ze niet over kan of wil beslissen.

Als ik als buitenstaander de kamer en alles wat er staat bekijk, denk ik: dat valt best mee. We gaan aan de slag. Stapel voor stapel, doos voor doos laten we alles door onze handen gaan. En het gaat goed, ze kan snel beslissen over de meeste dingen. Er zijn een paar dingen die wat meer aandacht vragen. Die gaan allemaal in een doos, zodat ze daar op een rustig moment naar kan kijken. Over veel dingen in die doos zegt ze: “Dit ga ik nog één keer lezen en dan mag het weg.”

Een paar uur later is zijn de stapels en dozen gereduceerd tot een doos administratie, een doos ‘later bekijken’ en wat losse tassen en dozen die een speciale bestemming hebben. En er is ruimte! Niet alleen in de kamer, voor drie nieuwe kasten waarvoor al van alles klaar staat, maar vooral ook in het hoofd van mijn klant. We nemen afscheid met de afspraak dat ze me op de hoogte houdt met wat foto’s van het eindresultaat. Binnen 24 uur ontvang ik een foto van de nieuwe kasten, die ze meteen heeft gekocht en in elkaar gezet.