We gingen op familiebezoek bij een zeer kwieke dame van boven de negentig. “Jullie moeten maar niet op de troep in mijn huis letten,” zei ze aan de telefoon toen we de afspraak maakten. Toen ze ons een week later binnenliet in haar huis zei ze als eerste: “Let alsjeblieft niet op de rommel!” Eenmaal in de huiskamer vond ik het allemaal erg meevallen. Het was lekker warm en gezellig in de kamer. Er hingen foto’s, schilderijtjes en souvenirs. Schoon was het ook. Voor de grootte van de woonkamer stonden er misschien wat veel stoelen. Teveel, zei ze, want ze krijgt niet veel bezoek.

Later op de dag maakten we een tochtje met de auto en zaten in een leuk restaurant met zeezicht. Ze genoot van de lunch, het uitzicht op de duinen en de woeste golven en van onze gesprekken. En wij genoten van haar, deze bijzondere, energieke oude dame die veel van de wereld heeft gezien. Ze wilde eigenlijk wel verhuizen, vertelde ze. Dan hoefde ze de rotte kozijnen in haar huis niet meer te vervangen. “Maar ja, dan moet ik al die rommel opruimen. En dat gaat een hele tijd duren, want het is zo veel werk.” Onverteerbaar vind ik het! Dat spullen in staat zijn om kwetsbare ouderen te belemmeren om te doen wat ze graag willen, of wat goed voor ze zou zijn. En dat is precies waarom ik als professional organizer probeer, met aandacht en geduld, een bijdrage te leveren aan het opheffen van dit soort belemmeringen.