Vier jaar geleden ruimden mijn zusters en ik het huis van mijn overleden ouders op. Deze maand doe ik hetzelfde, maar nu betreft het een huis van iemand die ik nooit heb gekend. Dat is een stuk gemakkelijker, kan ik zeggen. Met mijn ‘vreemde ogen’ kan ik snel beslissingen nemen wat er met de spullen moet gebeuren, ook omdat ik duidelijke afspraken heb gemaakt met de executeur testamentair. Dat is mijn opdrachtgever, die deze klus graag wilde uitbesteden aan iemand die met respect het huis zou leegruimen.

De dame in kwestie is heel oud geworden en heeft bijna tot aan het eind van haar leven in haar eigen huis gewoond. Nu moet het snel leeg, want het is verkocht en de overdracht is binnenkort. En dus zet ik alle zeilen bij om een heel leven aan spullen op te ruimen, en goed nieuw thuis te vinden voor alles waar zij zo zuinig op was.

Natuurlijk gaan er dingen naar de stort. Maar de meeste spullen krijgen een tweede leven. Een rotan-setje uit de jaren ’50, de elektrische sta-op stoel en de rollator zijn verkocht via Marktplaats. De twee kringloopwinkels hebben veel meegenomen. Plaatselijke facebookgroepen zijn ook heel handig. Ik heb al een aantal mensen ontvangen die verheugd vertrokken met perzen, lampen en andere vintage-artikelen. “Zo leuk, precies zoals het bij mijn oma was”, zei de jonge vrouw die opgewekt twee eikenhouten kastjes in haar bakfiets zette. En zo is het.